ÇÜRÜK VİŞNE

 ARKA KAPAK BİLGİSİ

Esila, kirpik uçlarından dudaklarındaki tebessüme kadar acıdan yoğrulmuş bir kızdı. 

Bedenine atılan darbeler ruhunda çok büyük yaralar açmıştı. Sömürülecek tek bir yeri bile kalmadığı halde bu eziyeti çekmek zorundaydı. Ta ki Asrın’a kadar.

Asrın, genç kızın sıkışıp kaldığı bu kapanda çaresizce attığı sessiz çığlıklarını işitmişti. Fakat bir sorun vardı. Genç adam yaralı bir aslan gibiydi; sert, hırçın ve etrafı duvarlarla kaplı.

Esila, onunla tanıştığında ruhuna daha fazla acı bulaştıracaktı belki de ama tek bir an bile pişman olmayacaktı. Çünkü geçmişin, sırtlarında açtığı yaraları koparıp atmak o kadar kolay olmasa da ikisi de yalnızca birbirleri sayesinde iyileşebileceklerini fark ettiklerinde, bolca acı vaat eden hastalıklı bir ilişkinin temelleri çoktan atılmıştı.

Bitti sandıkları yerden başlayan, başladığında çoğalan, çoğaldıkça şiddetlenen bu yangın onların hem kurtuluşları hem de bitişleri olacaktı.

“Kurtarılmaya ihtiyacımız var. Asrın, bizi kurtar!

Beni ve çocukluğumu kurtar!”

YAZAR:EMİNE TAVUZ

17 yaşındaki bir kızın acı hikayesidir Çürük Vişne.17 yaşına kadar yaşadığı acı,babası tarafından maruz kaldığı  şiddet yüzünden çok hırpalanmış ve çok  kötü anılara  sahiptir.2 yaşındayken annesi tarafından terk edilir ve o günden sonra babası tarafından, onu terk edip kaçan eşinden kalan bir yadigar gibi biliniyordu ve babası etrafında eşine dair hiç bir şey görmek istemediği için onu azarlar,döver,ve hatta kendisine de söylediği gibi "Sen öfkemi kusmak için kullandığım bir kum torbasından fazlası değilsin."der. 17 yaşındaki gencin ismi Esila. O çok güzel bir kalbe çok güzel bir çehreye sahip.Çakmak gibi mavi gözleri var,koyu sarı saçları ve dolgun dudakları var. Her şey Esila için berbattı. Tek bir arkadaşı vardı, Almila. Asrın'ı tanıyana kadar her şey berbattı, fakat bir gece Esila yine babasının şiddetine maruz kalıp bayılana kadar dayak yiğince Almila'ya gitmek,evden de babasından da uzaklaşmak için evden çıkar ve yolda tekrar bayılır. Asrın motorla sokaktan geçerken bir kızın yolun ortasında öylece yattığını görür ilk önce bırakıp gitmek ister fakat motor geçemeyince kızı da alıp evine götürür. Böylece Esila uyanınca evinde değil de başka bir yerde olduğunu fark eder ve hemen oradan uzaklaşmak için atağa geçerken Asrın uyanır ve ona dinlenmesi için emir kipi kullanarak ikna etmek ister. Ama Esila'nın yaşadıklarını bilmediği için korktuğunu da anlamaz .Esila'nın yüzündeki  ve sırtındaki yaraları görüp kimin yaptığını sorar, fakat Esila bunları kimseye anlatmadığı gibi Asrın'a da anlatmaz .Asrın da  sert ve öfkeli bir çocuk olduğu için umursamaz.Daha sonra aynı okulda olduklarını öğrenirler ve hatta aynı sınıfta, zamanla konuşmaya başlarlar, ve aralarında onları birbirine çeken bir şey olduğunu düşünürler ve o çekimi heves olarak algılarlar. Geçmesi için de ellerinden gelen her şeyi yaparlar fakat o heves değil aşktı.Asrın ve Esila çok yakın olmaya başlayınca bir birinin yaralarını görürler, ikisinin de kötü anıları fazlaolduğunu görürler ve birbirlerinin  yaralarına merhem olurlar . Esila yaşadıkları yüzünden ruh hastalığına yakalanır ve her yerde kendi yansımalarını görür,onlarla konuşur ama onlardan korkar. Bunlardan sadece Almila'ya bahseder. Almila Esil'yı pisikolaga götürür ve Esila'ya şizofren tanısı konur. Günler geçtikçe Esila'nın hasatlığı kötüleşir. Almila artık dayanamaz ve her şeyi Asrın'a anlatır.Asrın Esila'yı en iyi doktorlara götürür.Ama Asrın'ın gitmesi gerekiyordur ve Esila'nı doktoru bu yolculuğun Esila için iyi olmayacağını söyler.

Bundan sonrasını anlatmıyorum merak edin ve okuyun.

Benim yine sevdiğim kitaplardan birisi ama keşke şizofren olmasaydı. Onun dışında güzel bir kitaptı. Anlatımı güzeldi.Yazar şu an 4. kitabı yazıyor.